Geschreven door IV experts
Gepubliceerd op
De toenemende dynamiek van ontwikkelingen in de maatschappij zorgen ervoor dat organisaties steeds vaker met crises worden geconfronteerd. Het algemene beeld van een crisis is dat er paniek in de organisatie ontstaat; dat men de neiging heeft om terug te keren naar bewezen manieren van werken en wars is van alles wat nieuw is en tot onzekerheid leidt. Deze natuurlijke reactie is voor de hand liggend maar over het algemeen precies tegengesteld aan wat zou moeten worden gedaan. Dit artikel gaat over de vraag wat een organisatie dan wel kan doen. Hierbij wordt een ontwikkelingsmodel gehanteerd dat wordt aangeduid als de ‘adaptive cycle of resilience’ (Abcouwer and Parson 2011). Maar eerst staan we kort stil bij het begrip crisis.
Een whitepaper van Quint Wellington Redwood over welke informatie & managementkwaliteiten wanneer noodzakelijk zijn.
Voor kan worden bepaald wat de reactie op een crisis zou moeten zijn, is het belangrijk te bepalen wat precies een crisis is. Er bestaan veel definities. Veelal wordt in het spraakgebruik iets verstaan als een ‘periode waarin iets heel erg slecht is’ (bron: http://www.woorden.org/woord/ crisis). Dit dan zonder te definiëren wat dat slechte dan precies is. Een alternatieve definitie luidt: ‘een zware noodsituatie waarbij het functioneren van een stelsel ernstig verstoord raakt.’ (bron: http://nl.wiktionary.org/wiki/crisis). Deze laatste definitie is relevanter in een bedrijfskundige context. Kern ervan is dat het functioneren van het stelsel verstoord is en dat de bewezen (en veelal traditionele) manieren van handelen niet meer in staat zijn de problemen op te lossen. Het terugvallen op bewezen benaderingen is wat je in een crisis - in lijn met deze laatste definitie - niet moet doen.
